terapia
Precyzyjne etykietkowanie podejścia terapeutycznego jest dość trudne, ponieważ jest wśród nas całkiem sporo purystów. Oznacza to, że mimo iż każdy z nas mógłby powiedzieć, że stosuje terapię reparatywną, sposób interwencji może bardzo się różnić w zależności od terapeuty. Termin który ja osobiście stosuje na opisanie swej pracy to "terapia afirmatywna nastawiona na akceptację płci".
Czytaj więcej: Terapia męskiego homoseksualizmu ? podejście kognitywno-behawioralne - A.D. BYRD
Psychoterapia to nie monolit. Istnieją różne teorie na temat źródeł i mechanizmów powstawania problemów psychologicznych. Jest też wiele metod terapii, technik terapeutycznych (np. terapia systemowa, analiza transakcyjna, terapia poznawcza), a jednak każda z nich okazuje się skuteczna dla określonego typu pacjentów. Tak samo jest z terapią nastawioną na pomoc osobom z nieakceptowanymi skłonnościami homoseksualnymi (SSA). Poniżej prezentujemy punkty wspólne.
W Polsce znany m.in. z doskonałego poradnika terapeutycznego: "Terapia reparatywna męskiego homoseksualizmu". Trzydziestoletnie doświadczenie w terapii homoseksualizmu.
Źródeł homoseksualizmu Medinger upatruje w zaburzeniu dorastania do męskiej tożsamości, dlatego terapia dokonuje się przede wszystkim przez "podróż do pełni męskości" - uzyskanie dojrzałej męskiej tożsamości.
Amerykański psychoterapeuta i doradca, jeden z czołowych ekspertów w dziedzinie zmiany orientacji homoseksualnej.
Holenderski psycholog, który od lat sześćdziesiątych XX wieku prowadzi praktykę terapii osób o skłonnościach homoseksualnych. Przez ten czas zdołał pomóc setkom homoseksualistów, którzy dzięki temu uzyskali możliwość do zawarcia stałego związku heteroseksualnego.
1) To, co piszecie jest skrajną manipulacją. Wiecie, że osoba, która zdecyduje się na coming out jest silna i ma wsparcie osób jej podobnych, dlatego właśnie chcecie by ukrywała swoje bycie gejem/lesbijką.
2) Bo osobą, która żyje w poczuciu winy i niezgodzie z swoją istotą łatwiej manipulować.
3) Tym samym są informacje skierowane do rodziców. Są manipulacją poczuciem winy, straszeniem chorobami i AIDS, zrzucaniem na nich odpowiedzialności za homoseksualność dzieci.
4) To też celowe działanie - wprowadzenie nienawiści i homofobii, rozbijanie rodziny, nastawianie rodziców przeciw dziecku i obarczanie ich odpowiedzialnością są celowymi działaniami, mającymi pogłębić poczucie nieszczęścia homoseksualnych nastolatków. Przez to pozbawiacie nastolatków wsparcia rodziców i rozbijacie rodziny.
podpisano:
nie wyrażam zgody na zamieszczenie moich danych osobowych, ale możecie mnie cytować, choć nie starczy wam odwagi, żeby to zrobić
Mężczyzna, który decyduje się na terapię reparatywną robi to, gdyż chce wyeliminować niechciane odczucia homoseksualne. Jednak, wraz z czasem trwania terapii zaczyna koncentrować się na szerszych problemach.
Czytaj więcej: Podobno terapia reparatywna niszczy radość gejowskiego seksu, dlaczego?
Drodzy Państwo, nie przeczytałem wszystkich treści zawartych na Waszym portalu, ponieważ widzę kardynalny błąd: Osobowość egodystoniczna na którą się powołujecie nie ma nic wspólnego ze świadomością. Nie jest świadomym wyborem. Jest nieświadomym konfliktem.
TZ, psychoterapeuta.
W definicji z ICD-10 nie chodzi o osobowość egodystoniczną, a homoseksualizm egodystoniczny. Pojęcie zostało wprowadzone do psychologii po 1973 roku, aby zapewnić osobom odczuwającym nieakceptowany pociąg homoseksualny prawo do podjęcia terapii ukierunkowanej na zmianę. Zdefiniowany jest jako sytuacja, w której osoba odczuwająca pociąg wobec własnej płci nie akceptuje tego i uważa za sprzeczne z autentyczną swą tożsamością. Później pojawiające się w mediach i publikacjach organizacji aktywistów homoseksualnych definicje homoseksualizmu egodystonicznego, zrównującego go z osobowością egodystoniczna są już natury poprawności politycznej.
Więcej na temat uwarunkowań politycznych, stojących za obecnym statusem homoseksualizmu w Międzynarodowej Klasyfikacji Zaburzeń można znaleźć w artykule Kulisy usunięcia homoseksualizmu z klasyfikacji DSM
Na szczególną uwagę zasługuje tu informacja:
Robert Spitzer - przewodniczący sympozjum, w miejsce homoseksualizmu zaproponował nową diagnozę - zaburzenie orientacji seksualnej, która miała traktować homoseksualizm jako zaburzenie tylko wtedy, gdy dana osoba czuła się z nim źle i chciała zmienić swoją orientację seksualną (1).
- Stoller et al. A Symposium: Should Homosexuality Be in the APA Nomenclature?. ?The American Journal of Psychiatry?. 130 (11), s. 1207?16, 1973. PMID 4784866. [dostęp 2012-06-06].
Fakt:
Homoseksualiści rzadziej wchodzą w stałe związki, rzadziej pozostają wierni seksualnie partnerowi (jeśli mają stałego partnera), rzadziej pozostają w długotrwałych związkach, w porównaniu z heteroseksualistami. Doświadczają też wyższego poziomu przemocy domowej niż heteroseksualne pary małżeńskie.
Ponieważ źródło amerykańskie odnosi się do rzeczywistości USA, postanowiliśmy tego nie tłumaczyć ze względu na nieprzystawanie do realiów Polski. Natomiast polecamy zapoznanie się z polskim opracowaniem dotyczącym tego tematu: Sytuacja prawna homoseksualistów w Polsce.
Fakt:
Procent przypadków molestowania seksualnego dzieci, w których mężczyźni molestują chłopców jest wielokrotnie wyższy niż procent dorosłych homoseksualistów w populacji, a większość mężczyzn molestujących seksualnie chłopców identyfikuje się jako homoseksualiści lub biseksualiści.
Fakt:
Ogrom badań naukowych pokazuje, że dla dzieci najlepsze jest gdy wychowują je biologiczna matka i ojciec, zaangażowani w trwały związek małżeński. Badania skoncentrowane na dzieciach homoseksualistów, choć wykazują poważne problemy metodologiczne, ukazują też specyficzne różnice.
Fakt:
Zarówno ze względu na wzorzec zachowań ryzykownych (jak np. promiskuityzm seksualny), jak i ze względu na szkodliwość specyficznych aktów seksualnych, homoseksualiści znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka zachorowalności na choroby weneryczne i nie tylko.
Najbardziej oczywistym i dramatycznym przykładem negatywnych konsekwencji praktyk homoseksualnych jest epidemia AIDS. W roku 2009 gejowskie pismo donosiło: "Połowa nowych zachorowań na AIDS w USA to mężczyźni homoseksualni i biseksualni. Zgodnie z danymi Centers for Disease Control & Prevention chorują oni na AIDS pięćdziesięciokrotnie częściej niż jakakolwiek inna grupa społeczna." (1)
Czytaj więcej: Mit 6: Praktyki homoseksualne są nieszkodliwe dla zdrowia
Fakt:
Homoseksualiści doświadczają znacząco wyższego poziomu zaburzeń psychologicznych i uzależnień niż heteroseksualiści. Szczegółowy przegląd badań wykazał, że ?żadna inna grupa społeczna podobnej wielkości nie doświadcza tak wysokiego poziomu patologii?
Fakt :
Fakt: Mniej niż 3% dorosłych Amerykanów identyfikuje się jako homoseksualiści
Fakt :
Nie istnieją dowody naukowe na to, że wysiłki podejmowane w kierunku zmiany przynoszą większą szkodę niż życie homoseksualnym stylem życia. Prawdziwym pogwałceniem etyki jest odmowa klientowi prawa wyznaczenia własnych celów terapii.
Fakt:
Tysiące kobiet i mężczyzn donosi, iż doświadczyli zmiany orientacji z homoseksualnej na heteroseksualną. Badania naukowe potwierdzają, że taka zmiana występuje - czasami spontanicznie, czasami jako skutek interwencji terapeutycznej.
Czytaj więcej: MIT 2: Orientacja seksualna nigdy się nie zmienia.
Fakt:
Badania naukowe nie wskazują, że ktokolwiek 'urodził się gejem', natomiast sugerują, że homoseksualizm jest rezultatem złożonego wpływu zestawu czynników rozwojowych. Popularne i rozpowszechnione przekonanie, że nauka udowodniła biologiczne, lub genetyczne uwarunkowanie homoseksualizmu ma swoje źródło w trzech badaniach opublikowanych we wczesnych latach 90.
Mam kobietę, dziecko, skłonności homoseksualne. Męczą mnie fantazje homoseksualne. Wielokrotnie uprawiałem seks z kobietami, kilkakrotnie z mężczyznami. Od dłuższego czasu jestem z jedną kobietą, spodziewamy się dziecka. Nigdy jej nie zdradziłem z mężczyzną, ale męczy mnie to wszystko. Nie wyobrażam sobie życia geja, nie chcę stracić kobiety i dziecka, czuję, że gejowskie życie jest puste.
Odpowiedź:
Terapia reparatywna męskiego homoseksualizmu ma (jak każdy inny rodzaj psychoterapii) około 30% szanse całkowitego powodzenia. Kolejne 30% osób doświadcza znaczącej poprawy jakości życia.
Dla znalezienia konkretnej pomocy można skorzystać z kontaktów, na które wskazujemy w sekcji: "Tu znajdziesz pomoc".
Polecamy też książkę: "WSTYD I UTRATA PRZYWIĄZANIA" Joseph J. Nicolosi.
Na wstępie sugerujemy przeczytać o warunkach powodzenia terapii:
- więcej o wartunkach powodzenia:
- jak duże masz szanse na sukces terapeutyczny?
Polecamy też lekturę podstaw autoterapii.
______________________________________
Chcemy pomagać jak najbardziej rzeczowo i konkretnie, dlatego zwracamy uwagę, że porada mailowa, nawet jeśli ma mieć charakter zupełnie informacyjny, nie zastąpi wizyty u specjalisty i nie wystarczy ze względu na ewentualność nieporozumień przy zbyt powierzchwonym i krótkim wyjaśnieniu: dużo istotnych informacji umyka wypowiedzi pisemnej.
Na zadane pytania odpowiadamy w sekcji faq, tak by inne osoby z podobnym problemem też mogły z odpowiedzi skorzystać. Mamy nadzieję, że na tej drodze uda się rozbudować bazę istotnej wiedzy dla rozumienia poruszonego problemu, jak i szerszego tematycznego kontekstu.
