czołowi terapeuci
Psychoterapia to nie monolit. Istnieją różne teorie na temat źródeł i mechanizmów powstawania problemów psychologicznych. Jest też wiele metod terapii, technik terapeutycznych (np. terapia systemowa, analiza transakcyjna, terapia poznawcza), a jednak każda z nich okazuje się skuteczna dla określonego typu pacjentów. Tak samo jest z terapią nastawioną na pomoc osobom z nieakceptowanymi skłonnościami homoseksualnymi (SSA). Poniżej prezentujemy punkty wspólne.
W każdym z podejść terapeutycznych istnieje zgodność: 'w homoseksualizmie nie chodzi o seks'. Skłonności homoseksualne nie są przyczyną problemów, a ich symptomem. Dlatego praca nad relacją romantyczną z osobą płci przeciwnej jest ostatnim (czasami odległym o lata) etapem terapii.
Na początku drogi nacisk położony jest na zrozumienie istoty swych problemów. Z jednej strony - odkłamanie popularnych mitów na temat homoseksualizmu, z drugiej zaś zidentyfikowanie, które z możliwych czynników predysponujących do powstania SSA zadziałały w konkretnym przypadku.
Na drugim etapie pracuje się nad trzema zagadnieniami:
- uzdrowienie zranień emocjonalnych, które przyczyniły się do powstania SSA;
- nawiązanie zdrowych relacji z osobami tej samej płci ? odseksualizowanie tych relacji;
- praca nad motywacją - nawet jeśli impulsem do udziału w terapii była motywacja zewnętrzna (presja rodziny, środowiska, żony, męża); wyłącznie uświadomienie sobie osobistych korzyści, pragnienie uzyskania w pełni dojrzałej, heteroseksualnej tożsamości, motywacja wewnętrzna, daje szanse powodzenia.
Trzeci etap to przygotowanie do wejścia w relacje romantyczne z osobami tej samej płci lub/i uzyskania kontroli nad swymi zachowaniami seksualnymi.
Skuteczność terapii ocenia się na 30-60%. Tzn. 30% osób poddających się terapii uzyskuje pełnię heteroseksualności (heteroseksualne zachowania, fantazje, zdolność do relacji intymnej z osobą przeciwnej płci), kolejne 30% mimo tego, że nie wchodzi w relacje intymne z osobami płci przeciwnej, odzyskuje kontrolę nad swoim życiem, pozbywa się z zachowań seksualnych elementów obsesyjno-kompulsywnych i jest w stanie nawiązywać zdrowe, nieseksualne relacje z osobami tej samej płci.
Jest to skuteczność analogiczna do efektywności psychoterapii innych zaburzeń psychologicznych.
