terapia
Uważam, że naszym imperatywem powinno być głoszenie prawdy o uzdrowieniu z homoseksualizmu. Dlaczego my, ex-geje, milczymy? Niektórzy z nas milczą z lęku. Co inni o mnie pomyślą? Co jeśli będą wyśmiewać się z mojej historii? Jak przedstawią mnie media? Co, jeśli mi nie uwierzą? Czy moje ozdrowienie jest wystarczająco silne? Jak to wpłynie na moja rodzinę?
Niektórzy ludzie doświadczywszy trwałej zmiany orientacji seksualnej decydują się do tego nie przyznawać, by prowadzić spokojne życie. Inni decydują się świadczyć o prawdzie po to, by pomóc innym.
Czytaj więcej: Byłem aktywistą gejowskim, dziś walczę o prawa rodziny
Wpis pojawił się pod artykułem dotyczącym 'ujawnienia się' homoseksualistów. Nie udało nam się skontaktować z autorem, jednak podajemy go, gdyż pokazuje inną perspektywę problemu pociągu do tej samej płci.
15 miesięcy w 'Passze'... Chyba to najwyższy czas, by dać świadectwo, czy droga, którą idziemy ma jakiś sens i czy gdzieś po tylu miesiącach ciężkiej walki ten upragniony szczyt, który nazywamy K2, pojawia się na horyzoncie. Otóż nie tylko, że się pojawił, ale jest bardzo blisko!!! :)
Może zobaczysz w tej historii siebie. Może odkryjesz nadzieję. Wzrastanie do męskości da Ci siłę i motywację by się zmienić. Nie ma sytuacji beznadziejnych i nawet z uzależnienia od seksu można wyjść.
Jestem chrześcijaninem od siódmego roku życia i wiele razy prosiłem Boga, aby zabrał ode mnie homoseksualizm. Nigdy tego nie zrobił.
Odczuwanie pociągu do osób tej samej płci nie robi z Ciebie geja. Nie musisz definiować swej tożsamości za pomocą odczuć seksualnych. Jesteś przede wszystkim OSOBĄ!
"Pan jest moim pasterzem, (...) przywraca mi życie. Prowadzi mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię". Te słowa Psalmu (Ps 23,1-3) doskonale oddają to, co dwadzieścia pięć lat temu przydarzyło się mnie, gdy spotkałem Pana, a On wyprowadził mnie z homoseksualizmu.
Jestem certyfikowanym terapeutą rodzinnym, piszę doktorat z zakresu terapii rodzinnej i małżeńskiej. Studiowałem Terapię Reparatywną w ujęciu dr Josepha Nicolosiego, a także przeszedłem trening z tego zakresu pod okiem Roberta Vazzo, a zatem znam zagadnienie od strony teoretycznej i praktyk warsztatowych.
Choć nie prowadzę terapii reparatywnej jako takiej, stwierdzam, że jest ona bardzo podobna do podejścia, z którego korzystam. Zajmuję się terapią rodzinną, doświadczalną, ukierunkowaną na więzi (attachment-oriented experiential family therapy) połączoną z pracą z ciałem. Podstawowe moje wykształcenie to terapia Gestalt oraz terapia skoncentrowana na afekcie. Wykorzystuję też terapię skoncentrowaną na rozwiązaniach (Solution-Focused Therapy) i częściowo poznawczo-behawioralną.
Bardzo ciekawym doświadczeniem była praca z pewną lesbijką. Uzgodnionym celem terapeutycznym były problemy odnoszące się do przywiązania i wchodzenia w toksyczne relacje. Nawet nie próbowałem poruszać tematu orientacji seksualnej i nie pracowaliśmy nad nią. W trakcie terapii klientka stwierdziła, że przestały ja pociągać kobiety. Była to spontaniczna zmiana. Podkreślam - kobieta ta nie traktowała swoich zachowań i skłonności oraz orientacji homoseksualnej jako problemu i nie zajmowaliśmy się tym. Jednakowoż praca nad problemami według teorii terapii reparatywnej stojącymi u podstaw skłonności homoseksualnych, popchnęła ją w kierunku heteroseksualizmu.
Thomas Luttrell
Dlaczego zdecydowałaś się napisać książkę "W sercu kobiecego homoseksualizmu"?
Wywiad z Janelle Hallman.
Wywiad z Diane Eller-Boyko, R.N., L.C.S.W.
Terapeutką pracująca z lesbijkami.
Ponad dwie trzecie naszych klientów odniosło korzyść z terapii. Z tego 20% w satysfakcjonujący sposób zmieniło orientację seksualną, u pozostałych zredukowany został stopień promiskuityzmu (1) seksualnego.
Do dziś dr Spitzer podkreśla swoje zaangażowanie i sympatię wobec ruchu społecznego, mającego na celu nadanie homoseksualistom uprawnień i przywilejów do tej pory przysługujących parom heteroseksualnym.
Czy jesteś w stanie zrozumieć swoje dziecko, które oświadcza, że jest gejem, lesbijką? Jak kochać je bezwarunkowo? Dlaczego nie wolno go odrzucać? Odpowiada na to Richard Cohen w książce "Gdy Twoje dziecko jest gejem". Oto list, który otrzymał po seminarium dla rodziców gejów i lesbijek.
Mężczyźni potrzebują konkretów. Grupa wsparcia dla ojców? Po co? By pomóc synowi oczywiście. Sprawdź dlaczego jeszcze warto się w to zaangażować.
Czy wiesz dlaczego potrzebna Ci jest grupa wsparcia dla matek homoseksualistów? Rada dla mam, których dzieci zmagają się z niechcianym pożądaniem wobec tej samej płci.
Sekret jak rosnąć i dojrzewać jako rodzic, zamiast pogrążania się w bezradności i poczuciu winy. Opowiada matka z grupy wsparcia dla rodziców osób homoseksualnych.
Pokonanie uzależnienia od pornografii gejowskiej w terapii reparatywnej;
Rozpoznanie trzech potrzeb leżących u podstaw uzależnienia.
Joseph Nicolosi, Ph.D.
I. NORMALNY STAN FLUKTUACJI
O okresie dojrzewania mówi się często jak o jednostce, zawierającej zgeneralizowane cechy obejmujące cały zakres czasowy. Jest oczywiste, że dziecko jednoroczne różni się od dwuletniego, lecz 22-latek jest podobny do 25-latka. Możemy rozpoznać znaczące różnice powstające w okresie dwóch lat poprzedzających wejście w okres dojrzewania. Poza zróżnicowaniem wynikającym z wieku znaczące różnice wynikają ze zmiennych genetycznych, rodzinnych i społecznych. Należy pamiętać o tych różnicach rozpatrując to zagadnienie w ogólności, jak i specyficzne jednostki kliniczne. Mówi się o tym często, rzadko wprowadza w życie.
Czytaj więcej: Homoseksualizm nastolatków - podejście psychodynamiczne
Zastosowania i wnioski
Zalecenia te zostały stworzone dla wielorakich celów i idealnym byłoby, gdyby miały wiele zastosowań. Po pierwsze, zalecenia te mają odpowiadać na potrzeby klinicystów i zapewniać konkretny przewodnik, jaki oferują doświadczeni klinicyści kolegom, którzy obecnie praktykują interwencje ukierunkowane na zmianę niechcianych skłonności i zachowań homoseksualnych lub rozważają to. Zalecenia te, same w sobie, wspierają doskonałośćw praktyce która - jeśli przestrzega się wskazówek - winna ograniczyć ryzyko szkody i zwiększać prawdopodobieństwo pozytywnych wyników terapii dla klientów poszukujących konkretnej, mierzalnej zmiany. Zalecenia służą także edukowaniu klinicystów przez zapewnianie punktu wejściowego w te aspekty literatury zawodowej, które mogą nie być dostatecznie opisane przez ogólnonarodowe towarzystwa zajmujące się zdrowiem psychicznym.
Czytaj więcej: Zalecenia terapeutyczne cz 4 - Zastosowania i wnioski/ bibliografia
