homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page

świadectwa ex-gejów

gej OK

Gdy miałem 16 lat zacząłem uprawiać seks z chłopcem w zbliżonym wieku. Nasze kontakty seksualne utrzymywaliśmy przez następne dwa lata. To właśnie on zapoznał mnie z pornografią i gejowskim stylem podrywu 'crusing'.

Mam na myśli, że zaangażowałem się aktywnie w poszukiwanie anonimowych kontaktów homoerotycznych w parkach i publicznych toaletach. Gfdy w wieku 18 lat poszedłem do collegu wydawało mi się, że będę potrafił zerwać z homoerotycznym seksem. Jednak, gdy narastał stres, uruchamiałem się homoseksualnie w stopniu wręcz nałogowym. W tym momencie zdałem sobie sprawę, że moje skłonności homoseksualne nie były przejściowe, zdałem sobie sprawę, że naprawdę jestem homoseksualistą.

Przez kilka kolejnych lat uprawiałem anonimowy seks z mężczyznami. Jednak życie w ten sposób stało się dla mnie bardzo emocjonalnie bolesne. Zacząłem szukać pomocy. Nie chciałem być homoseksualista, nie chciałem uprawiać seksu z mężczyznami.

Zacząłem pracę z terapeutą, który nauczył mnie wielu umiejętności poznawczego radzenia sobie z problemami i umiejętności społecznych. Odkryłem też organizację, która sponsorowała weekendowe warsztaty dla mężczyzn i grupę wsparcia. Przyłączyłem się do tej grupy i kontynuowałem terapię. W ciągu trzech-czterech lat przeżyłem znaczące zmiany w życiu. Dzięki użyciu technik terapeutycznych takich jak reframing, analiza transakcyjna (praca z wewnętrznym dzieckiem), bioenergetyka, psychodrama, reparenting moje skłonności homoseksualne zaczęły zanikać, a rozbudowało się moje prawdziwe, heteroseksualne 'ja'.

Dzięki doświadczeniu terapeutycznemu odkryłem, że moje skłonności i zachowania homoseksualne były objawami głębszych, bardziej podstawowych potrzeb. Była to potrzeba doświadczania męskiej miłości i akceptacji w aseksualnych sposób. Wykorzystanie seksualne we wczesnym dzieciństwie, brak więzi z odległym emocjonalnie ojcem, niezdrowy związek z moją mama i babciami i poczucie braku akceptacji ze strony innych chłopców i mężczyzn spowodowało postanie skłonności homoseksualnych. Ponieważ zostałem zraniony we wczesnym dzieciństwie, zamknąłem się emocjonalnie by się ochronić. Dzięki temu unikałem doświadczania bólu, jednak nie potrafiłem też doświadczyć męskiej miłości, której tak potrzebowałem.

W trakcie procesu zdrowienia doświadczyłem sporo aseksualnego dotyku od innych mężczyzn. Dotknęło mnie to i uwolniło ból emocjonalny, co pomogło w uleczaniu mych ran.

W tej chwili mam 26 lat i od trzech lat nie uruchamiam się homoseksualnie. Nie pociągają mnie seksualnie inni mężczyźni, a do tej pory nie istniejący pociąg do płci przeciwnej, uaktywnił się. Moja potrzeba szukania zmiany orientacji seksualnej wynikała z doświadczanego bólu, a nie społecznego nacisku by 'stać się hetero'.

Próbowałem gejowskiego stylu życia i w mojej ocenie jest puste, nie daje poczucia spełnienia. A uzdrowienie nie polega na tłumieniu homoseksualnych odczuć. Polega na odczytaniu i uznaniu ich prawdziwej natury.

Jestem przekonany, że homoseksualizm jest symptomem (takim jak alkoholizm, czy narkomania) głębszych ran emocjonalnych. Prosty fakt, że 90% par gejowskich nie jest monogamicznych i że większość gejów przeżywała molestowanie seksualne w dzieciństwie, jasno pokazuje że homoseksualizm jest kwestią rozwojową. Istnieje zbyt wiele wspólnych czynników środowiskowych wśród homoseksualistów by konkludować że czynniki powodujące homoseksualizm są przypadkowe, czy biologiczne.

Często słucham programu "Love Line," który prowadzi psychoterapeuta Dr Drew. Często miałem okazję słyszeć, jak łączył zachowania homoseksualne swych rozmówców z faktem wcześniejszego molestowania seksualnego. Poddawanie się skłonnościom homoseksualnym symbolizuje potrzebę nawiązania kontaktu z innymi mężczyznami i z własną męskością. Jednak mężczyźni, którzy szukają męskości na zewnątrz siebie nie znajdą jej w kontakcie seksualnym z mężczyzna. W mojej ocenie to właśnie powoduje, że życie w gejowskim związku jest dogłębnie rozczarowujące.

Przy kilku okazjach słyszałem, jak dr Drew tłumaczył ludziom, że niekoniecznie powinni poddawać się impulsom i działać zgodnie z nimi. Homoseksualizm jest tu dobrym przykładem. Homoseksualiści szukają swej tożsamości płciowej w kontakcie seksualnym z osobą tej samej płci. Jednak nie znajdują jej w ten sposób. Ponieważ homoseksualizm jest zakorzeniony w potrzebach nie seksualnych, nie da się dostąpić uzdrowienia w homoseksualnym związku. Uzdrowienie może przynieść nawiązanie głębokich aseksualnych więzi z ludźmi tej samej płci.

W ostatnich kilku latach słyszałem jak wielu homoseksualnych rozmówców dr Drew wyrażało niezadowolenie ze swego homoseksualizmu, lub opowiadali o poważnych dylematach związanych z ich seksualnością.

Jeden z telefonów utkwił mi szczególnie w pamięci. Rozmówcą był homoseksualny nastolatek, który mówił że pociągają go wyłącznie mężczyźni heteroseksualni, a homoseksualiści zupełnie nie. Jest dla mnie jasne, że heteroseksualiści pociągają go właśnie ze względu na swą niekwestionowaną męskość i że właśnie tego - aseksualnego związku potrzebuje.

Nie jest moim zamiarem potępiać gejów. Mam wiele empatii wobec gejów i lesbijek. Mam jednak nadzieję, że istnieje opcja dla tych, którzy czują się nieszczęśliwi w swym homoseksualizmie i naprawdę pragną zmiany.

Zdaję sobie sprawę, że politycznie i profesjonalnie jest ryzykowne mówienie o uzdrawianiu z homoseksualizmu. Szanuję to i szanuje fakt, że niektórzy ludzie są szczęśliwi będąc gejami. Inni jednak, nie są szczęśliwi jako geje.

(imię znane redakcji strony internetowej NARTH)