homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page

Podstawy autoterapii

Dlaczego tak niewielu terapeutów chce pomagać w zmianie? Co możesz zrobić jeśli nie spotkasz terapeuty, który chciałby Ci pomóc? Czy możliwe jest "leczenie homoseksualizmu"? Tu dowiesz się jakie możesz podjąć kroki by sobie pomóc.

Na początek rozróżnienie - osoba mająca odczucia homoseksualne (SSA - Same Sex Attraction) to nie to samo co gej, czy lesbijka. My piszemy do osób odczuwających pociąg do własnej płci (SSA) i tym terminem będziemy się posługiwać.

Większość psychoterapeutów odmawia leczenia homoseksualizmu, dlaczego?

Jeśli pójdziesz do terapeuty i powiesz: "Chcę, żeby wyleczył mnie pan z homoseksualizmu"- odmówi. Zgodnie z klasyfikacją WHO oraz PTP (Polskiego Towarzystwa Psychologicznego) homoseksualizm nie jest chorobą. Koniec kropka.

Nie jest ważne, że homoseksualizm wykreślono ze spisu chorób w wyniku głosowania, a nie na podstawie danych naukowych. Nie jest ważne, że czujesz się z SSA nieszczęśliwy. Skoro nie jest to zaklasyfikowane jako choroba, nie można homoseksualizmu leczyć. Ale to tylko sam czubek góry lodowej - problem tkwi gdzie indziej.

Większość terapeutów z góry zakłada, iż jedynym 'lekarstwem' jest akceptacja homoseksualizmu. Dzieje się tak nie dlatego, że są szczególnie zachwyceni gejowskim stylem życia, lecz z poczucia bezradności. Nie dysponują narzędziami skutecznej terapii.

Warto przyjrzeć się historii leczenia homoseksualizmu. Do lat 70 ubiegłego wieku zajmowali się tym głównie psychoanalitycy. W psychoanalizie terapeuta z założenia ma za zadanie ukrywać swe uczucia i zachować dystans od pacjenta. Jednak brak osobistego zaangażowania wywiera negatywny wpływ na homoseksualnego pacjenta, któremu szczególnie zależy na bliskości z osobą tej samej płci.

Dziś wiemy, że uzdrowienie z SSA uwarunkowane jest w dużym stopniu dobrą, znaczącą relacją z terapeutą. Terapeuta zimny i zdystansowany wchodzi niejako w rolę odległego emocjonalnie ojca (matki) i powtarzany jest schemat z dzieciństwa, który wszak przyczynił się do powstania problemów.

Drugą przyczyną klęski ponoszonej w leczeniu homoseksualizmu było koncentrowanie się na próbie zmiany zachowań seksualnych, bez zrozumienia i uleczania przyczyn homoseksualizmu.

W ramach 'leczenia homoseksualizmu' starano się zachęcać do nawiązywania kontaktów heteroseksualnych, onanizowania się przy heteroseksualnej pornografii itp. Szczególnie drastyczne były metody terapii awersyjnej. Np. homoseksualiście wyświetlano zdjęcia nagich mężczyzn w erotycznych pozach, którym towarzyszył wstrząs elektryczny.

Metody te w oczywisty sposób okazywały się nieskuteczne. Dla homoseksualisty problemem jest nie tyle relacja z płcią przeciwną, co brak zdrowych relacji z płcią własną. W przypadku mężczyzn - brak w pełni rozwiniętej męskiej tożsamości. W przypadku kobiet - problemy z poczuciem kobiecej tożsamości.

"Romantyczne związki z kobietami w rzeczywistości nie mają większego znaczenia we wcześniejszych etapach terapii (?) Te kliniczne wysiłki zachęcające do randek okazały się nie tylko bezowocne i frustrujące; wywołany przez nie nacisk podrywał zaufanie w stosunkach z pacjentem. Pacjenci niezmiennie twierdzili, że związki z mężczyznami są dla nich głębsze, więcej znaczące, bardziej satysfakcjonujące".

Podsumowując - nie da się leczyć homoseksualizmu w tym sensie, że nie da się zmieniać wyłącznie samych zachowań seksualnych.Możliwa jest terapia problemów leżących u podstaw homoseksualizmu. Wskutek tej terapii pożądania i zachowania homoseksualne ulegają osłabieniu lub znikają. Praca nad relacją heteroseksualną jest ostatnim etapem wieńczącym terapię, nie jej istotą.

Czy psychoterapeuta, nie będący specjalistą od terapii reparatywnej może mi cokolwiek pomóc?

Jeśli zmagasz się z niechcianymi odczuciami homoerotycznymi SSA, a nie masz kontaktu z terapeutą zajmującym się terapią reparatywną nie jesteś na straconej pozycji.

Z jednej strony - dużą rolę w wyjściu z homoseksualizmu odgrywa biblioterapia - czyli terapia przez czytanie. W naszym serwisie znajdziesz wiele informacji pozwalających Ci lepiej zrozumieć swój problem. Istnieją też książki specjalnie napisane jako pomoc dla osób takich jak Ty.

Walka o normalność Podróż ku pełni męskości

Gdy lepiej uda Ci się zrozumieć problemy leżące u podstaw twoich zachowań, możesz pójść do psychoterapeuty z konkretnym problemem do rozwiązania: "Chcę uzdrowić swój stosunek do ojca", "Chcę nauczyć się nawiązywać nieseksualne relacje przyjaźni z osobami tej samej płci", "Chcę poradzić sobie ze skutkami wykorzystania seksualnego".

Taka terapia pomoże w uleczeniu ran emocjonalnych leżących u podstaw homoseksualizmu Możesz wtedy zauważyć, że odczucia homoseksualne schodzą na dalszy plan twojego życia i nie jesteś już tak nimi zniewolony.

Warto przy tym terapeutę tej samej płci co Ty i o podobnym światopoglądzie. Unikać należy terapeutów o podejściu psychoanalitycznym, zdystansowanych.

W gruncie rzeczy terapia reparatywna wygląda podobnie - rozmowy o homoseksualizmie bynajmniej nie są kluczowym tematem, raczej marginalnym. Jednak niezależnie od tego zachęcamy do nawiązania kontaktu z jakąś grupą wsparcia.

Warto pamiętać także, że w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 nadal występują zaburzenia:

  • F66.1 Orientacja seksualna niezgodna z ego (egodystoniczna)
    Tożsamość płciowa czy też preferencja seksualna (heteroseksualna, homoseksualna, biseksualna lub przedpokwitaniowa) nie budzą wątpliwości, ale jednostka chciałaby aby było inaczej i z powodu współistniejących zaburzeń psychologicznych i behawioralnych szuka terapii, która pozwoliłaby na zmianę.
  • F66.2 Zaburzenie związków seksualnych
    Tożsamość płciowa lub orientacja seksualna (heteroseksualna, homoseksualna lub biseksualna) odpowiedzialna jest za trudności w nawiązywaniu i utrzymaniu związku z partnerem seksualnym.

Oznacza to w praktyce, że masz prawo poszukiwania terapii zgodnej ze swoim światopoglądem i ukierunkowanej na cele, które Ty sobie stawiasz.