homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page

FAQ

Nieetyczna terapia homoseksualizmu

Fakt :

Nie istnieją dowody naukowe na to, że wysiłki podejmowane w kierunku zmiany przynoszą większą szkodę niż życie homoseksualnym stylem życia. Prawdziwym pogwałceniem etyki jest odmowa klientowi prawa wyznaczenia własnych celów terapii.

Aktywiści gejowscy regularnie prezentują anegdotyczne dane o szkodach doświadczonych przez klientów terapeutów reorientacyjnych (1), jednocześnie potępiając przytaczanie danych anegdotycznych potwierdzających korzyści i efektywność takiej terapii. (2)

Przeciwnicy terapii reorietnacyjnej odnieśli spory sukces, kodyfikując swój punkt widzenia w oficjalnych oświadczeniach Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychologicznego (APA), które wyraziło zatroskanie o "etykę, efektywność, korzyści oraz potencjalną szkodliwość terapii, których celem jest redukcja lub wyeliminowanie orientacji seksualnej ukierunkowanej na tę samą płeć" (3). Jednakże najwyższej jakości badania naukowe, analizujące rezultaty terapii reorientacyjnych po prostu nie uprawomocniają roszczeń co do ich istotnej szkodliwości.

W badaniu 800 klientów terapii reorientacyjnej, uczestnicy otrzymali listę siedemdziesięciu potencjalnych negatywnych konsekwencji terapii. Tylko 7.1% zadeklarowało pogorszenie w co najmniej trzech z siedemdziesięciu kategorii (4). Autorzy najbardziej rygorystycznego metodologicznie badania przeprowadzonego na osobach szukających zmiany z orientacji homoseksualnej szukali dowodów na szkodliwość terapii, posługując się wystandaryzowanymi pomiarami 'stresu psychologicznego (5)', 'dobrostanu duchowego (6)', oraz 'dojrzałości przekonań (7)'.

Badacze stwierdzili: "Nie znaleźliśmy dowodów empirycznych potwierdzających twierdzenie, iż próba zmiany orientacji seksualnej jest szkodliwa (8)". Nawet Robert Spitzer, progejowski psychiatra, który odkrył iż terapie reorientacyjne mogą być efektywne zadeklarował także: "Nie ma dowodów na szkodliwość terapii dla uczestników naszego badania (9)". W rzeczywistości niektóre osoby, u których nie powiodła się próba zmiany orientacji seksualnej doświadczyli jednakże korzyści w innych obszarach swego życia, w rezultacie uczestnictwa w terapii reorietnacyjnej.

Spitzer także potwierdził to spostrzeżenie, deklarując: "Nawet uczestnicy, którzy doświadczyli zmian w ograniczonym zakresie uznawali terapię jako zdecydowanie korzystną. Uczestnicy donosili o korzyściach obejmujących zmiany nie-seksualne, takie jak - redukcja uczuć depresyjnych, większe poczucie męskości u mężczyzn i kobiecości u kobiet, rozwinięcie intymnych nieseksualnych relacji z osobami tej samej płci (10)".

Ważne jest by podkśrelić, iż odpowiedzialni terapeuci reorientacyjni, np. zrzeszeni w ramach NARTH (11) ( National Association for Research and Therapy of Homosexuality) oferują swoje usługi wyłącznie osobom cierpiącym ze względu na nieakceptowane skłonności homoseksualne i pragną ich zmiany. Nikt nie popiera zmuszania jakiejkolwiek osoby dorosłej do podejmowania terapii reorientacyjnej wbrew jej woli. Przymus taki byłby nieefektywny, ponieważ kluczowa dla powodzenia terapii jest motywacja klienta w kierunku zmiany.

W rzeczywistości to przeciwnicy terapii reparatywnej pogwałcają powszechnie akceptowane zasady etyczne psychologii - konkretnie - autonomię klienta i jego prawo do ustalania własnych celów terapii. Nawet Amerykańskie Stowarzyszenie Psychologiczne, wysoce krytyczne wobec terapii reorientacyjnej zostało zmuszone do przyznania iż: "Organizacje zrzeszające profesjonalistów w zakresie zdrowia psychicznego wzywają swych członków do respektowania prawa klienta do samo-określenia... (12)"

Oczywiście jakakolwiek forma poradnictwa czy terapii psychologicznej - tak samo jak jakakolwiek operacja czy lek - mogą mieć niezamierzone efekty uboczne dla niektórych z klientów lub pacjentów. Nie chodzi więc o pytanie, czy możliwa jest jakakolwiek szkoda. Prawdziwym pytaniem jest czy potencjalne korzyści są większe niż potencjalne szkody. Biorąc pod uwagę potencjalne korzyści ze złagodzenia znaczących szkód związanych z homoseksualnym stylem życia (patrz mity 5 oraz 6), wydaje się jasne, że terapia mająca na celu przezwyciężenie orientacji homoseksualnej z łatwością spełnia ten standard.

Powrót do spisu mitów


(1) Patrz np.: Finally Free: Personal Stories: How Love and Self-Acceptance Saved Us from 'Ex-Gay' Ministries (Washington, DC: Human Rights Campaign Foundation, July 2000); http://www.hrc.org/documents/finallyfree.pdf

(2) Patrz np. Bob Davies with Lela Gilbert, Portraits of Freedom: 14 People Who Came Out of Homosexuality (Downers Grove, Ill.: InterVarsity Press, 2001).

(3) P. H. DeLeon, "Proceedings of the American Psychological Association . . ." dla 1997, American Psychologist 53, s. 882-939; [zacytowane w:] James E. Phelan, Neil Whitehead, Philip M. Sutton, "What Research Shows: NARTH?s Response to the APA Claims on Homosexuality", Journal of Human Sexuality Vol. 1 (National Association for Research and Therapy of Homosexuality, 2009), s. 5.

(4) Joseph Nicolosi, A. Dean Byrd, Richard W. Potts, "Retrospective self-reports of changes in homosexual orientation: A consumer survey of conversion therapy clients", Psychological Reports 86, s. 1071- 88; [zacytowane w:] Phelan, et al., s. 42.

(5) Stanton L. Jones, Mark A Yarhouse, "Ex-gays? A Longitudinal Study of Religiously Mediated Change in Sexual Orientation" (Downers Grove, Ill.: IVP Academic, 2007), 333-344.

(6) Tamże, s. 344-349.

(7) Tamże, s. 349-353.

(8) Tamże, s. 359.

(9) Robert L. Spitzer, M.D., "Can Some Gay Men and Lesbians Change Their Sexual Orientation? 200 Participants Reporting a Change from Homosexual to Heterosexual Orientation", Archives of Sexual Behavior 32, no. 5 (October 2003): 414.

(10) Tamże, s. 413

(11) http://www.narth.com/

(12) Answers to your questions: For a better understanding of sexual orientation and homosexuality (Washington, DC: American Psychological Association, 2008), s. 3. www.apa.org/topics/sorientation.pdf