homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page

FAQ

Fakt:

Tysiące kobiet i mężczyzn donosi, iż doświadczyli zmiany orientacji z homoseksualnej na heteroseksualną. Badania naukowe potwierdzają, że taka zmiana występuje - czasami spontanicznie, czasami jako skutek interwencji terapeutycznej.

Gdy mowa o orientacji seksualnej, ważne jest by wyjaśnić ważną sprawę. Choć większość ludzi zakłada, że 'orientacja seksualna' to pojedyncza, ściśle zdefiniowana cecha, jest inaczej. 'Orientacja seksualna' to w rzeczywistości bardzo ogólnikowy termin obejmujący trzy różne zjawiska: pociąg seksualny danej osoby, jej zachowania seksualne oraz tożsamość - publiczną lub wewnętrzną identyfikację danej osoby jako geja, lesbijki, osoby heteroseksualnej. Choć mamy tendencję by zakładać, że osoba o homoseksualnych skłonnościach będzie też angażować się w zachowania homoerotyczne i identyfikować jako 'gej' lub 'lesbijka', badania naukowe dotyczące ludzkiej seksualności jako wykazują, że tak nie jest. Pociąg erotyczny, zachowania seksualne i tożsamość seksualna nie zawsze są ze sobą zgodne i mogą się zmieniać w czasie (1).

Gdy to zrozumiemy, rzuca to nowe światło na zagadnienie - czy homoseksualizm jest kwestią wyboru. Skłonności homoseksualne nie są sprawą wyboru w zdecydowanej większości przypadków. Jednakże byłoby obraźliwe sugerowanie, ze osoba odczuwająca homoseksualny pociąg jest zmuszona podejmować działania zgodne z tym pociągiem. Stosunek homoseksualny (pod warunkiem obopólnej zgody) jest oczywistym wyborem, tak samo jak przyjęcie gejowskiej tożsamości. Zarówno tożsamość jak i zachowania mogą się zmieniać (choć te ostatnie z pewną trudnością, tak samo jak trudno zmienić inne behawioralne nawyki jak np. przejadanie się).

Choć wiele uwagi skupia się na technikach terapii i wsparcia w zakresie niechcianych skłonności homoseksualnych oraz na pracy duszpasterstw byłych gejów, pojawia się coraz więcej dowodów na to, że znacząca liczba ludzi doświadczyła spontanicznie, bez interwencji terapeutycznej rzeczywistych zmian w niektórych aspektach orientacji seksualnej, zwłaszcza w zachowaniach. Dla przykładu dwa badania wykazały, że znaczący procent (46% w jednym badaniu (2)i więcej niż połowa w drugim (3)) wszystkich mężczyzn, angażowało się w kontakty homoseksualne wyłącznie w wieku do 15 lat i nigdy później.

Wewnętrzne skłonności homoseksualne są bez wątpienia najtrudniejszym do zmiany aspektem 'orientacji seksualnej', jednak dowody wskazują, że wiele osób doświadczyło zmiany także w tym zakresie. Niektore osoby poddające się terapii doświadczyły znaczącej redukcji pociągu homoseksualnego, nawet jeśli nie to było celem terapii, w wyniku rozwiązania innych problemów psychologicznych w ich życiu (4).

Jedna meta-analiza, w której przeanalizowano dane z trzydziestu badań nad terapią reorientacyjną, przeprowadzonych między latami 1954 a 1994 wykazała, iż 33% badanych uzyskała pozytywna zmianę w kierunku heteroseksualizmu (5). Podobnie, badanie ponad 800 osób, które podejmowały w różnej formie wysiłki w kierunku zmiany orientacji homoseksualnej wykazało, że 34.3% z nich dokonało zmiany do "wyłącznej, lub niemal wyłącznej orientacji heteroseksualnej (6)".

Najbardziej rygorystyczne metodologicznie studium do tej pory przeprowadzone (prospektywne i longitudinalne) na osobach, które szukały możliwości zmiany przez udział w religijnych grupach wsparcia, opublikowane 414 stronicowej książce wykazało, że 38% osób badanych osiągnęło sukces, definiowany jako "Znacząca zmiana na pociąg heteroseksualny" (15%) lub umiejętność zachowania wstrzemięźliwości seksualnej, podczas gdy skłonności homoseksualne są nieobecne, lub pojawiają się sporadycznie. (7)

Jeden z najsilniejszych dowodów na możliwość zmiany pochodzi z najmniej spodziewanego źródła. Był nim dr Robert Spitzer, psychiatra, który odegrał zasadniczą rolę w podstawowej decyzji APA w roku 1973 o wykreśleniu homoseksualizmu z oficjalnego spisu zaburzeń psychicznych. Spitzer przebadał 200 osób, które utrzymywały, że doświadczyły zmiany z homoseksualizmu na heteroseksualizm, jako rezultat tego, co czasem nazywa się 'terapią reparatywną (8)". Stwierdził, że zmiany będące następstwem terapii reparatywnej nie ograniczały się do zachowań seksualnych i tożsamości seksualnej. Zmiany obejmowały pociąg seksualny, fantazję, podniecenie oraz pozbycie się natrętnych myśli homoseksualnych (9).

Nie ma to na celu stwarzania wrażenia, że zmiana jest łatwa, że osiąga się ja zwykle dzięki modlitwie czy sile woli, lub że terapia reorientacyjna gwarantuje sukces. Jednak osobiste świadectwa, dane z badan naukowych oraz badania kliniczne - wszystko razem pokazuje jednoznacznie, że możliwa jest zmiana z orientacji dominująco homoseksualnej na dominująco heteroseksualną.

Powrót do spisu mitów


(1) Patrz np. Edward O. Laumann, John H. Gagnon, Robert T. Michael; Stuart Michaels, The Social Organization of Sexuality: Sexual Practices in the United States (Chicago: University of Chicago Press, 1994), s. 290-301.

(2) Wyliczenie na podstawie Tabeli 2 oraz 3 [w]: Robert E. Fay, Charles F. Turner, Albert D. Klassen, John H. Gagnon, ?Prevalence and Patterns of Same-Gender Sexual Contact among Men, Science, New Series, Vol. 243, Issue 4889 (20 January 1989): 341-42.

(3) John H. Gagnon and William Simon, Sexual conduct: The social sources of human sexuality (Chicago: Aldine, 1993), pp. 131-32; cited in Laumann et al., s. 289, przypis 8.

(4) Co najmniej cztery źródła donoszące o takiej zmianie między rokiem 1969 a 1992, zostały zacytowane w: James E. Phelan, Neil Whitehead, Philip M. Sutton, "What Research Shows: NARTH?s Response to the APA Claims on Homosexuality", Journal of Human Sexuality Vol. 1 (National Association for Research and Therapy of Homosexuality, 2009), s. 23, 30.

(5) Stanton L. Jones; Mark A Yarhouse, Homosexuality: The use of scientific research in the church?s moral debate (Downer?s Grove, Ill.: InterVarsity Press, 2000); zacytowane w: James E. Phelan, Neil Whitehead, Philip M. Sutton, "What Research Shows: NARTH's Response to the APA Claims on Homosexuality", Journal of Human Sexuality Vol. 1 (National Association for Research and Therapy of Homosexuality, 2009), p. 32.

(6) J. Nicolosi, A. D. Byrd, and R. W. Potts, "Retro- spective self-reports of changes in homosexual orientation: A consumer survey of conversion therapy clients", Psychological Reports 86, s. 689-702. zacytowane w:: Phelan et al., s. 12.

(7) Stanton L. Jones; Mark A Yarhouse, Ex-gays? A Longitudinal Study of Religiously Mediated Change in Sexual Orientation (Downers Grove, Ill.: IVP Academic, 2007), s. 369.

(8) Mówiąc ściśle, termin 'terapia reparatywna' opisuje konkretną technikę wykorzystywaną tylko przez część terapeutów zajmujących się niechcianymi skłonnościami homoseksualnymi. . 'Terapia zmiany' lub 'terapia reorientacyjna' byłyby terminami bardziej ogólnymi. Patrz: Phelan et al., s. 6, przypis 1.

(9) Robert L. Spitzer, M.D., "Can Some Gay Men and Lesbians Change Their Sexual Orientation? 200 Participants Reporting a Change from Homosexual to Heterosexual Orientation", Archives of Sexual Behavior 32, no. 5 (October 2003): 413.