W roku 1973 homoseksualizm został wykreślony ze spisu zaburzeń psychicznych wydawanego przez Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatrycze (DSM). W ślad za tym poszły decyzje innych stowarzyszeń zrzeszających terapeutów. W roku 1990 homoseksualizm został wykreślony z Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10, wydawanej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).
ICD-10, w sekcji F.66 "Zaburzenia psychologiczne i behawioralne związane z rozwojem seksualnym i orientacją" zaznacza: "Orientacja seksualna jako taka nie może być uznawana za zaburzenie"
I należy to podkreślić - żadna z dziś uznanych orientacji seksualnych - heteroseksualna, homoseksualna, biseksualna nie są i nie mogą być uznane za patologię.
ICD-10 w sekcji F.66 zawiera zaburzenie F66.1: Orientacja seksualna niezgodna z ego (egodystoniczna).
"Tożsamość płciowa czy też preferencja seksualna (heteroseksualna, homoseksualna, biseksualna lub przedpokwitaniowa) nie budzą wątpliwości, ale jednostka chciałaby aby było inaczej i z powodu współistniejących zaburzeń psychologicznych i behawioralnych szuka terapii, która pozwoliłaby na zmianę."
Oznacza to, że osoba, która czuje się nieszczęśliwa ze swym homoseksualizmem lub biseksualizmem ma prawo do terapii mającej na celu zmianę orientacji. Możliwość ta dotyczy także osób heteroseksualnych, które czują się nieszczęśliwe ze swym heteroseksualizmem i pragną stać się homoseksualne lub biseksualne. Nie zanotowano jednak dotąd ani jednego przypadku osoby heteroseksualnej pragnącej podjąć terapię w celu zmiany orientacji.
