homoEDUpl's channel
httpwwwhomoseksualizmedupl fan page

Źródła homoseksualizmu

Pogląd, że człowiek rodzi się homoseksualistą i nie mają na to żadnego wpływu czynniki środowiskowe, jest bardzo rozpowszechniony. Zarówno wśród aktywistów gejowskich, jak i części profesjonalistów (seksuologów, psychologów, psychiatrów) panuje przekonanie, że choć do tej pory nie udało się ustalić biologicznych źródeł homoseksualizmu - jest to tylko kwestia czasu.

Gdyby udało się uzyskać dowody na bezwarunkowo wrodzony charakter homoseksualizmu, miałoby to szereg konsekwencji:

  • oznaczałoby to, że niemożliwa jest reorientacja seksualna (tak jak niemożliwa jest np. zmiana rasy)
  • homoseksualistom należałoby nadać przywileje podobne do posiadanych przez inne naturalne mniejszości (wzorowane np. na prawach antydyskryminacyjnych ze względu na przynależność rasową, niepełnosprawność itp.)
  • związki homoseksualne jako naturalna, biologicznie uwarunkowana alternatywa związków heteroseksualnych powinny uzyskać takie same przywileje jak heteroseksualne (np. prawo do zawierania małżeństw, adopcji dzieci)
  • jedyną dozwoloną terapią dla osób nie akceptujących swych homoseksualnych skłonności byłaby terapia nakierowana na uzyskanie całkowitej ich akceptacji
  • .

Teoria biologiczna:

Zakłada, że homoseksualizm jest wrodzony - uwarunkowany genetycznie lub nabyty w okresie prenatalnym rozwoju (np. wskutek działania określonych hormonów).

W naszym opracowaniu omawiamy podstawowe badania na które powołują się zwolennicy teorii biologicznej. Wybraliśmy je, ponieważ są najczęściej przytaczane jako 'dowód' na biologiczne uwarunkowanie homoseksualizmu. Jak wykażemy, przedstawianie ich jako dowodu jest ideologicznie umotywowanym fałszem.

 


LeVay, Simon (1991) A Difference in Hypothalamic Structure Between Heterosexual and Homosexual Men, Science. 258: 1034-1037

Bailey, John M.; Pillard, Richard (1991) A Genetic Study of Male Sexual Orientation, Archives of General Psychiatry. 48: 1089-1096

Hamer, Dean i in., (1993) A Linkage Between DNA Markers on the X Chromosome and Male Sexual Orientation. Science 261: 321-327

Inne badania: wpływ hormonów


 

Simon LeVay:

Twierdził, że znalazł w podwzgórzu homoseksualnych mężczyzn, którzy zmarli na AIDS grupę neuronów (zwaną INAH3), która była dwa razy mniejsza niż u osób heteroseksualnych. LeVay wysnuł teorię, że ta część podwzgórza ma coś wspólnego z zachowaniami seksualnymi. Wyprowadził stąd wniosek, że orientacja seksualna jest w jakiś sposób uwarunkowana biologicznie.

Krótka krytyka badań:

  • Wszystkich 19 homoseksualistów poddanych badaniom zmarło na AIDS, a ponieważ wirus HIV może powodować zmiany w mózgu, obserwowane różnice mogą być skutkami AIDS, a nie przyczyną homoseksualizmu. Przyznał to sam LeVay w swoim artykule.
  • LeVay nie zweryfikował orientacji seksualnej grupy kontrolnej. Jak pisze: "Dwóch z mężczyzn poddanych badaniom (obaj chorzy na AIDS) zaprzeczyło, jakoby podejmowali aktywność homoseksualną. Dane pozostałych 14 pacjentów nie zawierały informacji o orientacji seksualnej; zakłada się, że większość albo wszyscy byli heteroseksualni." Jest to założenie błędne, ponieważ "Stosunki seksualne między mężczyznami są dominującym sposobem przekazywania (wirusa HIV) w Ameryce Północnej i Unii Europejskiej"(1) Co oznacza duże prawdopodobieństwo, że część 'grupy kontrolnej' także była homoseksualna.
  • Wśród wymienionej 16 osobowej grupy 'heteroseksualnej' trzech mężczyzn miało INAH3 mniejsze niż homoseksualiści, a trzech wśród 19 osobowej grupy homoseksualnej miało INAH3 większe niż heteroseksualiści. Przy tak małej grupie badanych sprawia to, że wyniki nie są statystycznie istotne ani wiarygodne.
  • Sam LeVay w 1994 r. stwierdził: "Ważne jest podkreślenie, czego nie znalazłem. Nie dowiodłem, że homoseksualizm jest uwarunkowany genetycznie, ani nie znalazłem genetycznych przyczyn bycia gejem. Nie wykazałem, że geje są gejami od urodzenia. To jest największy błąd, jaki popełniają ludzie wyjaśniający moje badania. Nie znalazłem także centrum odpowiedzialnego w mózgu za homoseksualizm [...] Ponieważ badałem mózgi dorosłych, nie wiemy, czy znalezione różnice istniały już od urodzenia, czy pojawiły się później." (2)
powrót na górę


 

Bailey, John M.; Pillard, Richard

Badaniom poddano bliźnięta jednojajowe, które mają taki sam garnitur genetyczny. Zakładano, że jeśli to czynnik genetyczny decyduje o homoseksualizmie, bliźnięta powinny mieć tę samą orientację seksualną. Badanie pokazało, że w 52% przypadków obu bliźniaków było homoseksualistami (w porównaniu z 22% zgodnością w przypadku bliźniąt dwujajowych i 11% zgodnością w przypadku par adopcyjnych). W pozostałych przypadkach jedna osoba była heteroseksualna, druga homoseksualna. Badacze doszli do wniosku, ze czynnik genetyczny odgrywa istotną rolę w powstaniu homoseksualizmu.

Krótka krytyka badań:

  • Gdyby genetyka decydowała o orientacji 100% badanych par bliźniąt jednojajowych powinno być homoseksualistami.
  • Badanie nie jest w stanie wykazać, jaki był wpływ wychowania. Anne Fausto-Sterling, zadeklarowana lesbijka i biolog specjalizujący się w badaniu uwarunkowań seksualności (Brown University), stwierdziła, że aby takie studium miało jakiekolwiek znaczenie, należałoby zająć się bliźniętami wychowywanymi osobno.
  • Chętnych do badań rekrutowano poprzez ogłoszenia wyłącznie w gazetach i magazynach skierowanych do osób homoseksualnych. O wiarygodności badania psychologicznego możemy mówić tylko wtedy gdy dobór uczestników do badań jest losowy.
  • Studium przeprowadzone zaledwie w rok później (3) wykazało korelację zaledwie 25%. Badanie to podważyło ostatecznie tezę o czysto biologicznym uwarunkowaniu homoseksualizmu.
powrót na górę


 

Hamer, Dean i in.,

Badacze zajęli się grupą 40 par homoseksualnych braci i sugerowali, iż w niektórych przypadkach homoseksualizm łączy się ze szczególnym regionem chromosomu X (Xq28), jaki homoseksualny syn dziedziczy po matce. 33 pary braci miały ten sam wzór w końcu jednego z ramion tego chromosomu. Hamer ocenił, że sekwencja markerów genetycznych w Xq28 jest związana z występowaniem skłonności homoseksualnych u 64% braci.

Media podały że wynikiem tych badań było odkrycie 'genu homoseksualizmu'.

Krótka krytyka badań:

  • Nie zostało udowodnione, że zidentyfikowany region chromosomów ma w ogóle związek z seksualnością czy orientacją seksualną. Zwrócił na to uwagę sam Hamer w swoim artykule: "Te geny nie powodują, że ludzie stają się homoseksualni [...] biologia osobowości jest o wiele bardziej skomplikowana."
  • Ponieważ badania Hamera i zespołu nie spełniały istotnych kryteriów metodologicznych - m.in. nie było grupy kontrolnej - Hamer był zmuszony przeprowadzić je ponownie. Ponowne badania nie potwierdziły wcześniejszych odkryć. Również replikacje dokonane przez innych badaczy nie potwierdziły wyników Hamera. (4)
powrót na górę


 

Inne badania - wpływ hormonów

Wśród prób odnalezienia czysto biologicznych uwarunkowań homoseksualizmu znalazła się też teoria, iż matki homoseksualnych mężczyzn przeżywają silny stres w ciąży, co obniża poziom testosteronu i w efekcie powoduje demaskulinizację rozwijającego się mózgu dziecka. (5)

Nie uzyskano jednak żadnych dowodów na bezpośredni wpływ czynników hormonalnych na orientację seksualną. (6)

Dlatego nawet w środowisku przekonanym, iż odkrycie biologicznych uwarunkowań homoseksualizmu jest jedynie kwestią czasu, teoria ta nie cieszy się popularnością: Prenatalna historia hormonalna jest wysoce znacząca tak dla początków jak i ostatecznego kształtu orientacji seksualnej człowieka. Jednak brak jest dowodów, jakoby sama hormonizacja prenatalna nieuchronnie rozstrzygała o którejś orientacji. (7)

A także: Status seksualno-erotyczy zależy nie tylko od hormonizacji prenatalnej, lecz także od postnatalnych efektów socjalizacyjnych. (8) Czyli po prostu: sam wpływ hormonów nie decyduje o tym, że ktoś jest homoseksualny.

Natomiast: Jeżeli jest jakiś aspekt biologiczny czy genetyczny homoseksualizmu, to jest nim wrażliwość, a nawet nadwrażliwość dziecka jako cecha osobowości (9)

 

powrót na górę


(1) Raport WHO: AIDS epidemic update December 2009, s. 67 (data dostępu: 19.05.2010)

(2) Nimmons D. (1994) Sex and the Brain, Discover Science, Technology and the Future. (data dostępu: 19.05.2010)

(3) King M., McDonald E. (1992) Homosexuals who are twins. A study of 46 probands, The British Journal of Psychiatry, 160: 407-409. (data dostępu: 19.05.2010, dostęp płatny)

(4) Rice, et al. (1999) Male Homosexuality: Absence of Linkage to Microsatellite Markers at Xq28, Science, 284. no. 5414: 665-667. (data dostępu: 19.05.2010, dostęp płatny)

(5) Ehrhardt A.A., Meyer-Bahlburg H.F.L. (20 marca 1981) Effects of Prenatal Hormones on Gender-Related Behavior, Science, 211: 1312-1318. (data dostępu: 19.05.2010, dostęp płatny)

(6) Money John. (1987) Sin, Sickness or Status? Homosexual Gender Identity and Psychoneuroendocrinology, American Psychologist, 42(4): 384-399. (data dostępu: 19.05.2010, dostęp płatny)

(7) Keefe J.: Kluczowe aspekty homoseksualizmu. w: Harvey J. F. (1999) Prawda o homoseksualizmie, Wydawnictwo Marianie, s. 69.

(8) Money John. (1987) Sin, Sickness or Status? Homosexual Gender Identity and Psychoneuroendocrinology, American Psychologist, 42(4): 384-399. (data dostępu: 19.05.2010, dostęp płatny)

(9) Cohen R. (2001) Uzdrawianie homoseksualizmu. W: Wyzwolenie w Chrystusie jako zasada działań pastoralnych wobec osób o orientacji homoseksualnej II. Wydawnictwo Światło?Życie, Krościenko, s. 30.